Wat is de 3-hydroxybutyraatdehydrogenase-assaykit?

3-Hydroxybutyraatdehydratogenase is een enzym dat een chemische reactie katalyseert. Het is essentieel voor de productie van energie en wordt aangetroffen in de lever, de pancreas en de hersenen. Er zijn veel toepassingen voor dit enzym, waaronder de behandeling van verschillende aandoeningen en het verhogen van uw energieniveau. Het is echter het beste om het gebruik ervan in hoge doses te vermijden, omdat dit ernstige bijwerkingen kan hebben.

Alfa-hydroxybutyraatdehydrogenase is een marker van celdood en komt op hogere niveaus in de hartspier voor. In feite kan het worden gebruikt om een ​​hartinfarct te diagnosticeren. Het wordt ook aangetroffen in het cytoplasma van hepatocyten en gaat gepaard met een aanzienlijk risico op perinatale sterfte. Hoewel het een niet-standaard test is, is deze met succes toegepast om intrahepatische cholestase bij mensen te detecteren.

Om te begrijpen hoe dit enzym werkt, is het cruciaal om te weten op welke substraten het zich richt. Het enzym is uiterst specifiek voor PC en is inactief wanneer het zonder dit lipide wordt gezuiverd. Zodra PC echter aanwezig is, kan de activiteit van het enzym worden hersteld. Dit wordt het enzym-fosfolipidencomplex genoemd. Veel membraanenzymen kunnen echter functioneel zijn in dubbellagen die uit PC bestaan.

Monocarbonzuren worden gemetaboliseerd in de hersenen van volwassenen. De hersenen kunnen ze ook gebruiken, en hoge glucosespiegels kunnen er zelfs voor zorgen dat een dehydrogenase vetzuren afbreekt. Het resultaat van dit proces is acetoacetyl-CoA. De tweede stap is de productie van aceton. Deze twee producten worden omgezet door bèta-hydroxybutyraatdehydrogenase en beide zijn cruciaal voor de hersenen.

Het dehydrogenase-enzym oxideert substraten door één waterstof over te brengen naar een elektronenacceptor (FAD) of een zuur. De waterstofatomen die van de atomen worden overgedragen, worden gewoonlijk overgebracht naar een drager of product. Het onderscheid tussen een dehydrogenase en een oxidase is gemakkelijk te maken. Een oxidase daarentegen verwijdert elektronen uit hun substraat. Ze worden ook donordehydrogenasen genoemd.

-Hydroxybutyratidase katalyseert vijf verschillende stappen binnen zijn actieve plaats. De eerste stap omvat de activering van het watermolecuul en de tweede stap vereist een nucleofiele aanval op een elektrofiel aldehyde. De laatste stap, deacylatie, wordt gevolgd door de dissociatie van de gereduceerde cofactor.

Alcoholdehydrogenase heeft verschillende vormen die qua eigenschappen enigszins verschillen. De meeste worden in de lever aangetroffen, inclusief bèta3- en sigma-vormen. De bèta3- en sigma-vormen worden aangetroffen in het slijmvlies van de maag. Beide vormen zijn samengesteld uit twee subeenheden. Beide vormen van het enzym kunnen vetzuren en retinol modificeren. Een grote hoeveelheid alcoholdehydrogenase kan zelfs dodelijk zijn.

Spectrofotometrische analyse van het BDH2-enzym van de rat onthulde dat het enzym de reductie van cis-4-hydroxy-l-proline in HEK293T-cellen katalyseerde. De reactie is daarom in vivo preferentieel. De katalytische efficiëntie ervan op dit substraat is een factor die kan helpen de activiteit van menselijk BDH2 bij de ontdekking van geneesmiddelen te voorspellen.

ALDH is een familie van enzymen die een grote verscheidenheid aan aldehyden oxideert. Het is betrokken bij ontgifting, biosynthese en andere cellulaire activiteiten. Het is een multifunctioneel enzym dat een sleutelrol speelt bij het reguleren van de NADH-homeostase. Daarom is het belangrijk om meer te begrijpen over de structuur van dit enzym.

De helixdipool is essentieel voor een gunstige interactie met de negatief geladen dinucleotidegroep. Niettemin kunnen veranderingen aan de helix resulteren in een fenotypische verschuiving, waardoor de verwijdering van vetzuren uit de cel wordt geremd. Dit mechanisme wordt nog steeds bestudeerd en er zijn nog geen specifieke medicijnen die ontdekt moeten worden.