Wat zijn de gebruikelijke tests die worden uitgevoerd met de Pulmonary Function Clinical Diagnostic Reagent Test Kit?

Algemene tests uitgevoerd met behulp van de Longfunctie klinische diagnostische reagenstestkit erbij betrekken:

Spirometrie: Deze test meet het longvolume en de luchtstroom. Het beoordeelt parameters zoals de geforceerde vitale capaciteit (FVC), het geforceerde uitademingsvolume in één seconde (FEV1) en de FEV1/FVC-ratio, en geeft informatie over de longfunctie en mogelijke luchtstroomobstructie.

Piekstroommeting: Piekstroomtests evalueren de maximale snelheid van de uitgeademde lucht en worden vaak gebruikt om astma te monitoren. Ze kunnen helpen bij het identificeren van variaties in de luchtstroom en het beoordelen van de ernst van astma-exacerbaties.

Bloedgasanalyse: Deze test beoordeelt de niveaus van zuurstof (O2) en kooldioxide (CO2) in het arteriële bloed. Het biedt cruciale informatie over de oxygenatie en het zuur-base-evenwicht van een patiënt en wordt vaak gebruikt bij ademhalingsproblemen of chronische longziekten.

Pulsoximetrie: Pulsoximetrie meet het zuurstofverzadigingsniveau in het bloed (SpO2). Hierbij wordt een sensor op de vinger of oorlel van een patiënt geplaatst om het zuurstofniveau te controleren, wat vooral handig is voor het snel beoordelen van de oxygenatiestatus in noodsituaties en tijdens routinecontroles.

Meting van fractioneel uitgeademd stikstofoxide (FeNO): Deze test meet de hoeveelheid stikstofmonoxide die wordt uitgeademd in de adem van een patiënt. Verhoogde FeNO-niveaus kunnen duiden op luchtwegontsteking, die vaak gepaard gaat met aandoeningen zoals astma.

Longdiffusiecapaciteit (DLCO) testen: DLCO meet het vermogen van de longen om gassen (meestal koolmonoxide) uit ingeademde lucht naar de bloedbaan over te brengen. Het helpt bij het beoordelen van de efficiëntie van de gasuitwisseling in de longen en kan nuttig zijn bij het diagnosticeren van verschillende longziekten.

Longvolumes en longcompliantietesten: Deze tests evalueren de totale longcapaciteit (TLC), functionele restcapaciteit (FRC), restvolume (RV) en longcompliantie. Ze geven inzicht in de elasticiteit van de longen en het vermogen van de longen om uit te zetten en samen te trekken.

Bronchiale uitdagingstests: Bij bronchiale uitdagingstests worden stoffen zoals methacholine of histamine gebruikt om de hyperreactiviteit van de luchtwegen te beoordelen. Dit wordt vaak gebruikt om astma te diagnosticeren en te monitoren.

Inspanningstolerantietesten: hierbij wordt de longfunctie van een patiënt beoordeeld tijdens inspanning, meestal op een loopband of hometrainer. Het helpt bij het vaststellen van door inspanning veroorzaakte bronchoconstrictie of bij het evalueren van de algehele conditie van een patiënt.

Arterieel bloedgas (ABG) testen: Bij ABG-tests wordt een monster arterieel bloed genomen om zuurstof, kooldioxide, pH en andere parameters te meten. Deze tests zijn van cruciaal belang voor het beoordelen van ademhalings- en metabolische zuur-base-stoornissen.